Μια συζήτηση μ΄ έναν «μετανάστη» στην Πάρο, έχει ενδιαφέρον για τη σχέση των Παριανών με τους ανθρώπους οι οποίοι δεν γεννήθηκαν στο νησί, αλλά το επέλεξαν για να ζουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους. Πώς και αν αφομοιώνονται από την τοπική κοινωνία ή είναι πάντα «ξένοι»?
Ποια φράση περιγράφει τη σχέση σου με το νησί?
Η Πάρος είναι μια κιβωτός ονείρων, ανεξάντλητη πηγή εμπειριών και εγώ συνδιαλέγομαι μαζί της, σε μια διαρκή και ηδονική ανταλλαγή συναισθημάτων και προσδοκιών.
Ποιες εμπειρίες έφερες στο νησί?
Στο νησί έφερα ψήγματα τεχνογνωσίας, και ιδέες που αφορούν τον πολιτισμό ως αντίβαρο στην διαφαινόμενη και άνευ όρων παράδοση του στην επέλαση της ξαπλώστρας και του φραπέ. Η επαγγελματική μου πορεία ήταν μεγάλη και πολυδιάστατη και έπρεπε να προσαρμοστεί στις ιδιαιτερότητες αυτής της μικρής κοινωνίας για να μπορεί να γίνει ωφέλιμη και αποδοτική.Εύχομαι να είμαι σε καλό δρόμο!
Νιώθεις ότι υπάρχει σε κάποιους παριανούς η ιδέα ότι είσαι εστέτ ή ξένος?
Οι Παριανοί είναι ανοιχτοί και φιλόξενοι και με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Συνάντησα ανθρώπους με τις ίδιες πνευματικές ανησυχίες και οικολογικές αγωνίες και αμέσως δέσαμε σαν ομάδα. Ίσως βέβαια να έπαιξε ρόλο ότι εγώ ήρθα με αρκετή ταπεινότητα και διάθεση προσφοράς κάτι που δυστυχώς δεν είναι αυτονόητο για τους περισσότερους “ξένους“ που επισκέπτονται την Πάρο.
Ποιες ιστορίες με ανθρώπους του νησιού έχεις να μας αφηγηθείς που να περιγράφουν τη σχέση σου μαζί τους?
Είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους δοτικούς, αγνούς, με σκαμμένα πρόσωπα και μνήμες βαριές που μου άνοιξαν την καρδιά τους. Μέσα από τις αφηγήσεις τους ανακάλυψα μια άλλη Ελλάδα που ζει δίπλα μας πάντα αισιόδοξη και τολμηρή. Η πιο συγκλονιστική εμπειρία για μένα ήταν όταν βρέθηκα σε ένα καζάνι 100 ετών όπου θα βγάζανε την σούμα, το τοπικό παραδοσιακό ποτό. Το γλέντι κράτησε μέχρι το πρωί, και όλοι μαζί, ντόπιοι και ξένοι , χορεύοντας και τραγουδώντας αντικρίσαμε την αυγή.
Ποιες είναι οι δικές σου πρώτες ρωγμές με τους ανθρώπους του νησιού?
Έχω μάθει στην ζωή μου να λειτουργώ συνθετικά παραμερίζοντας εγωιστικές προκαταλήψεις, αγωνιζόμενος πάντα για το κοινό καλό. Έστω και αν γι αυτό χρειάζεται να μείνω στα μετόπισθεν σαν απλός στρατιώτης. Στο νησί διατηρείται ακόμα σε μεγάλο βαθμό η συνοχή των ανθρώπων, η οποία παράγει άμυνες στην επιθετική αλλοίωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του. Παράλληλα όμως γίνεται αποδεκτή με μεγαλύτερη ευκολία από παλιά, η συμμετοχή και η αποδοχή του “άλλου“ σαν ισότιμου εταίρου στο πολιτισμικό γίγνεσθαι του τόπου. Οι ρωγμές δημιουργούνται όταν διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και η έννοια της φιλοξενίας δώσει την θέση της στην αντιπαλότητα και την ζήλια. Ευτυχώς μέχρι τώρα, απολαμβάνω στον μέγιστο βαθμό, αγάπη και συνεργασία χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις.
Ως άνθρωπος του κινηματογράφου και του θεάτρου σου πρότειναν να ασχοληθείς με θέματα Πολιτισμού?
Όχι. Αντίθετα με δική μου πρωτοβουλία έκανα προτάσεις που αφορούσαν θεματικές ενότητες της τουριστικής προβολής αλλά δεν έγινε τίποτα. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια σε συνεργασία με την ΚΔΕΠΑΠ και τον πολιτιστικό σύλλογο “Αρχίλοχος“, μου δόθηκε η δυνατότητα να κάνω θεατρικές παραστάσεις και ταινίες πάντα με άξονα την Πάρο και το Αιγαίο. Τώρα ετοιμάζω την παράσταση που θα εκπροσωπήσει την Πάρο στην συνάντηση θεατρικών ομάδων στην Χίο και ένα ντοκιμαντέρ για τα Αρχαία λατομεία.
Θα σε ενδιέφερε να ασχοληθείς με κάποια δράση στο νησί, που έχει πολιτικό πρόσημο?
Η πολιτική έκφραση έχει πολλές μορφές. Η διαμόρφωση κοινωνικής και οικολογικής συνείδησης μέσα από τις πολιτισμικές δράσεις είναι ξεκάθαρα μια πολιτική θέση. Η τέχνη καταφέρνει να ξεπερνά τις μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις που ταλανίζουν αιώνες τώρα την ζωή των ανθρώπων και ανοίγει αισιόδοξους ορίζοντες για το μέλλον των επόμενων γενεών.
Πώς σκοπεύεις να διατηρήσεις τη σχέση σου με το νησί στο μέλλον?
Ανακαλύπτοντας τα κρυμμένα μυστικά του, αγκαλιάζοντας τους ανθρώπους του, ταξιδεύοντας στην ιστορία και τον πολιτισμό του. Γιατί η διαφορά του νησιού με τις μεγάλες πόλεις είναι ότι οι κάτοικοι εδώ έχουν ονοματεπώνυμο και αυτό είναι ένα αδιαφιλονίκητο κίνητρο να μοιραστείς μαζί τους τα συναισθήματά και τις ελπίδες σου.
Ερωτήσεις: Μαιρίνα Ματθαιοπούλου
Φωτογραφίες: αρχείο Πάνου Κέκα
Ο Πάνος Κέκας σκηνοθέτης και παραγωγός, γεννήθηκε στην Αθήνα. Εργάσθηκε για πολλά χρόνια στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Έχει σκηνοθετήσει 7 ταινίες μικρού μήκους, 1 τηλεταινία, 7 θεατρικές παραστάσεις , αρκετά διαφημιστικά και πάνω από 700 ώρες τηλεοπτικό πρόγραμμα. Ταινίες του έχουν διακριθεί σε πολλά Διεθνή και ελληνικά φεστιβάλ. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται ανάμεσα στην Αθήνα και την Πάρο.
Leave a Reply