Η λέξη «δραματουργία» προέρχεται από την αρχαία λέξη «δράση». Η δραματουργία είναι σύμφωνα με τον ορισμό του Αριστοτέλη η απεικόνηση της ανθρώπινης δράσης. Σε αντίθεσημε τη λογοτεχνία, το δράμα αφορά τις ιστορίες που έχουν σχεδιαστεί για να «εκπροσωπούνται» (στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, κλπ) και να μην να «φαντασιώνονται» (όπως διά μέσου του βιβλίου).
Σε τι μας είναι χρήσιμη η δραματουργία;
Το να αφηγείται κανείς μία ιστορία δεν είναι μία περιττή ανάγκη. Η αφήγηση μίας ιστορίας, ενός μύθου, είναι πολύ χρήσιμη για ένα παιδί, όχι μόνο γιατί το διασκεδάζει και τροφοδοτεί την φαντασία του, αλλά επίσης και κυρίως, γιατί το βοηθά στην επίλυση των συγκρούσεων του και το κάνει να διακρίνει το μέλλον του,επιτρέποντάς του να ωριμάσει. Τελικά μία αφήγηση βοηθά να ζήσουμε.
Ως ενήλικας, κάθε ανθρώπινο ον έχει ολοένα και μεγαλύτερη ανάγκη για ιστορίες. Προπάντως αυτές χρησιμεύουν στο να τον διασκεδάσουν με την ετυμολογική έννοια του όρου, δηλαδή στο να «κομματιάσει» και να πετάξει μακρυά τα θρύμματα τού άγχους, της στενοχώριας και της ανίας και να ξεχάσει έτσι την καθημερινότητα. Αλλά είναι και κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Ακόμη και ένα ματς ποδοσφαίρου, ή ένα τηλεοπτικό παιχνίδι, γνωρίζουμε ότι επίσης θα μας διασκεδάσει. Τι ΔΕΝ μπορούν να κάνουν αυτά, είναι να μας βάλουν μέσα στη σκέψη και κυρίως μέσα στα συναισθήματα του άλλου. Μπορεί να γνωρίζουμε τις σκέψεις, τις επιθυμίες τού άλλου, αλλά όχι αρκετά τον κόσμο της φαντασίας τους. Για τους ανθρώπους γύρω μας, έχουμε την εικόνα τους, αλλά πολύ λιγότερο γνωρίζουμε τα συναισθήματά τους, ή τις επιθυμίες τους. Η δραματουργία προσφέρει την δυνατότητα ώστε όλα αυτά να ενοποιηθούν, το να παντρέψει την εικόνα με τις σκέψεις, την επιθυμία με το συναίσθημα, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο στο θεατή να ζυμωθεί μερικώς με τον Αλλον, να αλληλογνωριστούν και ως εκ τούτου να γνωρίσουμε καλύτερα τον ίδιο τον εαυτό μας.
Συχνά πιστεύουμε ότι ο καλλιτέχνης καθοδηγείται στη δημιουργική διαδικασία με βάση το ένστικτό του. Αυτό όμως δεν είναι παρά ένα μέρος της όλης δημιουργικής διαδικασίας. Ο καλλιτέχνης πάντα ακολουθεί κάποιους κανόνες, δεν υπάρχει έργο τέχνης που να μην εγγράφεται σε ένα πλαίσιο αναφοράς, ή σχολή σκέψης.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας, θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε κάποιους από αυτούς τους κανόνες, όχι για να απομυθοποιήσουμε τα έργα τέχνης, αλλά προκειμένου να επιτραπεί στον θεατή να έχει μια ανάγνωση και μια ποιό πλούσια οπτικοποίηση του έργου.
Leave a Reply