Λοιπών, ζήσαμε τώρα και στο σπίτι μας την τραγωδία των προσφύγων που ταλανίζει τα τελευταία 6-7 χρόνια εκατομμύρια ανθρώπους που ζούσαν σε περιοχές με οξύ προβλήματα βίας και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Την νύχτα των Χριστουγέννων, ένα πλοιάριο που είχε ξεκινήσει από τις ακτές της Σμύρνης το πρωί της ίδιας μέρας με περίπου 80 επιβάτες, ανατράπηκε γύρο στις 6 το απόγευμα δίπλα από τον μέρμηγκα, μετά από μηχανική βλάβη. 63 ναυαγοί διασώθηκαν και μεταφέρθηκαν στην Πάρο.
Συνάντησα τους επιζώντες την επόμενη του βραδινού τους ναυαγίου. Είχαν περάσει μερικές εφιαλτικές μέρες στην Κωνσταντινούπολη και στην Σμύρνη, στοιβαγμένοι σε κρυψώνες και σε φορτηγά, χωρίς τροφή και νερό, πριν μπαρκάρουν στο πλοιάριο που θα τους πήγαινε στη γη της επαγγελίας, στην Ευρώπη της ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του πολιτισμού και της ευημερίας. Τουλάχιστον έτσι την οραματίζονται! Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη τους ευρωπαϊκή εμπειρία, η Πάρος, δεν διέψευσε το όραμα τους. Η φροντίδα που τους επιφύλαξε μερίδιο Παριανών, από τους ψαράδες που έφτασαν πρώτοι στον τόπο του ναυαγίου μέχρι τον κόσμο που έσπευσε αυθόρμητα να προσφέρει ότι μπορούσε για να βελτιώσει την διαβίωση τους, ήταν συναρπαστική. «Συγκινούμε με αυτήν την ένδειξη Ευρωπαϊκού ανθρωπισμού», άκουσα πολλούς από τους πρόσφυγες να λένε! Δεν προσπάθησα να τους επιφέρω στην πραγματικότητα της ταλαιπωρίας που τους περίμενε στα γρανάζια των ανύπαρκτων ελληνικών και ευρωπαϊκών μεταναστευτικών πολιτικών. Άλλωστε, ήδη από την παρεπόμενη μέρα από την άφιξη τους, άρχισαν να εκφράζονται στα κοινωνικά δίκτυα ανησυχίες για το πόσο θα διαρκέσει η διαμονή των προσφύγων στο νησί μας, και πρώην τοπικός αξιωματούχος δεν δίστασε να ενθαρρύνει την «..οργάνωση μιας μεγάλης κινητοποίησης για την άμεση μεταφορά των προσφύγων-μεταναστών..»!
Οι 63 επιζώντες είναι Σύριοι (επί των πλείστων), Παλαιστίνιοι και Αφγανοί. Δηλαδή είναι άνθρωποι που πιθανά θα είχαν δικαίωμα πολιτικό άσυλο, εφόσον τους είχε δοθεί η ευκαιρία, όπως το προβλέπει το διεθνές δίκιο. Αντ’ αυτού, οι αρχές έδωσαν προτεραιότητα σε μια ποινική έρευνα γύρω από τον εντοπισμό του πληρώματος του πλοίου, εμποδίζοντας τους ναυαγούς ακόμη και να δώσουν τα νέα τους στις οικογένειές τους. Αντ’ αυτού, οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αντιδρούν στην δημιουργία νόμιμων δρόμων για τους πρόσφυγες. Με αποτέλεσμα να σπρώχνουν τους απελπισμένους ανθρώπους στους διακινητές που εκμεταλλεύονται την απελπισία τους και την έλλειψη άλλων νόμιμων δρόμων. Έτσι, η δική μας κυβέρνηση κατάφερε με την βοήθεια της Frontex, και με διαπιστωμένα ποια “pushbacks”, να σφραγίσει τους παραδοσιακούς δρόμους των διακινητών, αλλά άνοιξαν νέοι δρόμοι, ποιο επικίνδυνοι, που διασχίζουν το Αιγαίο, παρακάμπτουν την Πελοπόννησο προς το Ιόνιο με τελικό προορισμό την Ιταλία. Αυτός ήταν ο προορισμός των 80 επιβατών του πλοιαρίου που ναυάγησε δίπλα μας. Στην προσπάθειά τους να φτάσουν κάπου που θα είναι ασφαλείς, αναγκάστηκαν να πουλήσουν ότι είχαν για να πληρώνουν στους διακινητές €8.000 κατά κεφαλήν.
Η Ευρώπη που δεν χάνει ευκαιρία να επαναλάβει ότι ανοικοδομείται με βάση τις αξίες της (σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ελευθερία, δημοκρατία, ισότητα, κράτος δικαίου, σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συμπεριλαμβανομένων αυτών των μειονοτήτων), πρέπει να σταματήσει τους στρουθοκαμηλισμούς και να επεξεργαστεί νόμιμους και ασφαλείς οδούς για αιτούντες άσυλο!
Leave a Reply