Το Αγροκήπιο Παροικιάς
Το Αγροκήπιο είναι μια δημοτική έκταση 3 στρεμμάτων στη νότια πλευρά της παραλίας της Παροικιάς. Ήταν για πολλά χρόνια και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 πρότυπο αγρόκτημα για την προμήθεια φυτωρίων και ζώων στους γεωργούς. Ήταν ο πυλώνας της Παριανής οικογένειας, τότες αυτάρκης κατά κανόνα. Η ανάπτυξη του τουρισμού οδήγησε στην υποτίμηση της Γεωργίας προς όφελος δραστηριοτήτων που θεωρηθήκαν λιγότερο δύσκολες και πιο προσοδοφόρες που δημιουργήθηκαν από την νέα ζήτηση στην οικοδομή, την φιλοξενία και την ψυχαγωγία. Έτσι το Αγροκήπιο έπεσε σε αχρηστία χωρίς κανείς να προτείνει έκτοτε την αναδιάρθρωση της γεωργικής παραγωγής η οποία θα μπορούσε να προσφέρει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα και προστιθέμενη αξία στο τουριστικό προϊόν, διατηρώντας παράλληλα, με την αξιοποίηση τους, την γεωργική και γαστρονομική κληρονομιά, αλλά και την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά που είναι στενά συνδεδεμένες με τις δύο πρώτες. Αλλά ας υποθέσουμε ότι ήμασταν καταδικασμένοι εκ των προτέρων να βιώσουμε τον μαζικό τουρισμό με όλες τις υποβαθμιστικές συνέπειες, πριν μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε την μη βιωσιμότητα του, και ας προχωρήσουμε προς τα μπρος!
Η συνειδητοποίηση της μη βιωσιμότητας του ισχύοντος μοντέλου
Φαίνεται τώρα, 25 χρόνια αργότερα, ότι αυτή η συνειδητοποίηση έχει γίνει μια πραγματική τάση! Έτσι, μετά από ένα εξαιρετικό σεμινάριο για τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά των Κυκλάδων που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο, μια ομάδα δημιουργήθηκε με τον σκοπό να αναβιώσει το Αγροκήπιο μετεξελίσσοντας το σε Βοτανικό Κήπο διαχειριζόμενο από μια κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση υπό την ακαδημαϊκή εποπτεία του Ελληνικού Γεωργικού Οργανισμού “Δήμητρα”.
Υπενθυμίζουμε ότι οι στόχοι του Βοτανικού Κήπου είναι να προσδιορίσει, να διατηρήσει και να αξιοποιήσει την τοπική χλωρίδα, καθώς και να ευαισθητοποιήσει, εκπαίδευση και διασκεδάσει τους επισκέπτες. Είναι ένα ex-situ μουσείο αυτοχθόνων φυτών, κατά προτεραιότητα ενδημικά, σπάνια, ευάλωτα και με ανθοκομικό (αρωματικό, διακοσμητικό και γαστρονομικό) ή φαρμακευτικό ενδιαφέρον. Με πάνω από 6.000 αυτόχθονα είδη από τα οποία περίπου 20% είναι ενδημικά (δεν υπάρχουν πουθενά αλλού), αντιλαμβανόμαστε το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει η Ελλάδα από την βιοποικιλότητα της. Κατέχει στην πραγματικότητα την 3η θέση παγκοσμίως. Δυστυχώς, αυτός ο πλούτος ελάχιστα αξιοποιείται!
Συνεκτικό όραμα για το μέλλον
Η μετεξέλιξη του Αγροκήπιου σε Βοτανικό Κήπο θα εξασφάλιζε την αξιοποίηση της βιοποικιλότητας της Πάρου και των Κυκλάδων, θα επέτρεπε την δημιουργία μικρών επιχειρήσεων που θα ασχοληθούν με την παραγωγή πιστοποιημένων αυτοφυών φυτών, την εξαγωγή αιθέριων ελαίων, την ξήρανση φυτών και την παραγωγή καλλυντικών, εκχυλισμάτων ή φαρμακευτικών προϊόντων. Η Πάρος θα αναβαθμιζόταν ως τουριστικός προορισμός, ενώ θα διαφοροποιόταν η οικονομική της δραστηριότητα, δημιουργώντας ταυτόχρονα θέσεις εργασίας.
Η διαχείριση του κήπου από κοινωνική συνεταιριστική εταιρία σε συνεργασία με τον Γεωργικό Οργανισμό “Δήμητρα” θα εξασφαλίσει την αυτοχρηματοδότηση του και θα σηματοδοτήσει την αφετηρία της κοινωνικής επιχειρηματικότητας και της αλληλέγγυας κοινότητας που χρειαζόμαστε τόσο πολύ σε αυτή την εποχή οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Η κοινωνία των πολιτών πρέπει να πάρει την πορεία της
Ο οργανισμός «Δήμητρα» και η ομάδα που δημιουργήθηκε γι’ αυτό το σκοπό είναι έτοιμοι να ενεργοποιηθούν. Μένει μόνο να πειστεί ο Δήμος που συμπεριέλαβε πρόσφατα την αναμόρφωση του Αγροκήπιου σε ένα πρόγραμμα ανάπλασης της παραλίας της Παροικιάς χρηματοδοτούμενο από την ΕΕ. Το Αγροκήπιο είναι να γίνει ένα «αστικό πάρκο» με «ντόπια φυτά » και προβλέπεται να αποκατασταθούν τα υφιστάμενα κτίρια για να στεγάσουν πολιτιστικές και περιβαλλοντικές δραστηριότητες. Ωστόσο το σχέδιο δεν προβλέπει πόρους για την διατήρηση του, εφόσον ο αρχικός προϋπολογισμός θα έχει εκταμιευτεί. Είναι ρεαλιστικό να αναμένουμε μια κακή δημοτική διαχείριση έχοντας γνώση των λιγοστών πόρων και της συνήθης έλλειψης ενός συνεκτικού οράματος.
Επομένως, είναι απαραίτητο τώρα να παρουσιαστεί ένα πειστικό «επιχειρηματικό σχέδιο» που ο Δήμος δεν θα μπορούσε να αρνηθεί, και που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει το πέρασμα της Πάρου σε μια νέα εποχή βιώσιμης ανάπτυξης και κοινωνικής ένταξης.
Leave a Reply