Συστήματα υποθαλάσσιων αυλακώσεων στην Πάρο και στην Αντίπαρο

Ίων Σιώτης, Mάϊος 2018

Ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα έχει επισημανθεί η ύπαρξη εκτεταμένων συστημάτων υποθαλάσσιων αυλακώσεων (καναλιών) σε διάφορα σημεία της ακτογραμμής της Πάρου (Νάουσα, Σάντα Μαρία, Δριός, Βουτάκος) και της Αντιπάρου και έχουν διατυπωθεί διάφορες υποθέσεις ως προς τη χρονολόγηση και τη χρήση τους. Οι υποθέσεις αυτές εντάσσονται βασικά σε δύο κατηγορίες. 1. Δραστηριότητες που σχετίζονται με το θαλάσσιο περιβάλλον (παραγωγή αλατιού, ιχθυο-καλιέργεια, νεώσοικοι κ.α., γλίστρες για μεταφορά όγκων μαρμάρου) και 2. Δραστηριότητες σχετικές με το χερσαίο περιβάλλον στο οποίο κατασκευάστηκαν (καλλιέργεια αμπέλου) και το οποίο σήμερα είναι υποθαλάσσιο λόγω της αλλαγής της στάθμης της θάλασσας.

Ως προς τη χρονολόγηση έχουν προταθεί περίοδοι από τη Μυκηναϊκή μέχρι και την Ελληνιστική με βάση τις εκτιμήσεις των αλλαγών στη σχετική στάθμη της θάλασσας .

Πρόσφατες παρατηρήσεις κατά μήκος της ακτογραμμής Αντιπάρου (Ρεμματονήσι, Γλυφά) και Δεσποτικού (Παναγιά) αναδεικνύουν νέα στοιχεία για τα συστήματα αυτά και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η εφαρμογή αναλυτικών μεθόδων για την ιχνηλάτηση αλατιού σε χερσαίο περιβάλλον μπορεί να συμβάλλει στην κατανόηση της χρήσης των αυλακώσεων. Επί πλέον μια συστηματική καταγραφή του μέγιστου σημερινού βάθους των αυλακώσεων θα συμβάλλει στην καλύτερη χρονολόγηση.