Η επέκταση του αεροδρομίου Πάρου, δείχνει τον λάθος δρόμο

English – Français

Ορισμένοι υποστηρικτές (ΕΔΩ και ΕΔΩ) της επέκτασης του αεροδρομίου έχουν εκφράσει τις τελευταίες εβδομάδες αρκετά επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την προγραμματισμένη επέκταση του αεροδρομίου. Τα επιχειρήματα αυτά δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα.

Το έργο επέκτασης προφανώς δικαιολογείται με το ότι «θα προσφέρει περισσότερη ευκολία και καλύτερη εξυπηρέτηση στους επιβάτες. Επίσης θα παρέχει ευκαιρίες για την προσέλκυση νέων επενδύσεων στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης και της προστασίας της τοπικής φυσιογνωμίας. Ένα άλλο επιχείρημα είναι η βελτίωση της κινητικότητας των κατοίκων της Πάρου» κ.ά.. Οφείλουμε όμως να γνωρίζουμε την πραγματικότητα! Το έργο εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Πάρου και προβλήθηκε από την Ελλάδα στις Ευρωπαϊκές Αρχές για λόγους ασφαλείας. Αυτό σημαίνει ότι υπονοούν πως το υπάρχον αεροδρόμιο του 2016 δεν είναι ασφαλές;

Ορισμένες αρχές θέλουν να μετατρέψουν την Πάρο σε κόμβο, καθιστώντας το Πίσω Λιβάδι έναν νέο συνδετικό κρίκο με τα νησιά του νοτίου Αιγαίου.

Η ανάγκη επέκτασης του αεροδρομίου για τη βελτίωση της κινητικότητας των κατοίκων είναι παγίδα. Η συνδεσιμότητα με άλλα αεροδρόμια της Ελλάδας, λόγω κόστους (χωρίς να λάβουμε υπόψη περιβαλλοντικούς λόγους) μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με ελικοφόρα αεροσκάφη, που σήμερα εξυπηρετούνται απόλυτα ικανοποιητικά από τον υπάρχοντα διάδρομο. 

Αναγνωρίζουμε βέβαια ότι η βελτίωση της υπάρχουσας υποδομής του αεροδρομίου είναι αναμφίβολα απαραίτητη. Οι αίθουσες αφίξεων και αναχωρήσεων είναι προσωρινές και ανεπαρκείς. Αλλά ποιος θα εξηγήσει την αναγκαιότητα της αύξησης των κτιριακών εγκαταστάσεων από 750τμ σε 12 500τμ;

Η πιθανή χρήση του αεροδρομίου από τους κατοίκους της Πάρου για απευθείας ταξίδια στην Ευρώπη κατά την υψηλή περίοδο διακοπών – κατά τη διάρκεια της οποίας δραστηριοποιούνται κυρίως στο νησί για να διαχειριστούν την άφιξη τουριστών και να κερδίσουν τα προς το ζην, είναι αβάσιμη. Κατά δε τη διάρκεια της χαμηλής περιόδου, οι αεροπορικές εταιρείες σταματούν τις πτήσεις τους, λόγω έλλειψης πελατών. Αυτό όμως δεν αποτελεί  πρόβλημα αφού οι κάτοικοι έχουν την άνεση να επωφεληθούν από τις χαμηλές τιμές πτήσεων μέσω Αθήνας, που θα τους φέρουν σε λιγότερο από 5 ώρες σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ως εκ τούτου, δεν είναι σοβαρό το να δικαιολογείται ως απαραίτητη η επέκταση του αερολιμένα, λόγω της δήθεν αναγκαίας κινητικότητας των κατοίκων, όταν μάλιστα υπάρχουν προς Αθήνα & Θεσσαλονίκη 15 πτήσεις ημερησίως το καλοκαίρι και τουλάχιστον 3 τον χειμώνα. Θα το θεωρούσε κανείς λογικό να ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ για υποθετικές ατομικές ανάγκες, όταν άλλες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης αποτελούν σαφή προτεραιότητα;

Υποστηρίζεται ότι το οικονομικό και κοινωνικό συμφέρον του νησιού τίθεται σε κίνδυνο χωρίς το αεροδρόμιο : χωρίς αεροδρόμιο, μαύρη δυστυχία να έρθει. Ας δούμε αντ’ αυτού ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί σοβαρός ποσοτικός και ποιοτικός προσδιορισμός του τοπικού οφέλους, ούτε από άποψη απασχόλησης, ούτε από άποψη αξίας των ακινήτων, ούτε της τοπικής παραγωγής. Αντίθετα, όπως θα δούμε παρακάτω, η όχληση και οι άμεσες και έμμεσες περιβαλλοντικές επιπτώσεις της επέκτασης του αεροδρομίου είναι πιθανό να υποβαθμίσουν την ελκυστικότητα του νησιού και να είναι δραματικά αντιπαραγωγικές. Το νησί βιώνει ήδη μια μετανάστευση εργαζομένων κατά την υψηλή τουριστική περίοδο. H τοπική απασχόληση είναι, ως επί το πλείστον, περιορισμένη εκτός της υψηλής σεζόν, η οποία είναι συνήθως και η περίοδος κατά την οποία το νησί είναι εύκολα προσβάσιμο και πιο οικονομικό για τους τουρίστες που θα ήθελε να προσελκύσει.  

Καλούμε όλους να ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά. Το νησί δεν έχει την ικανότητα να φιλοξενήσει την αναμενόμενη πρόσθετη εισροή (περισσότεροι από 28 000 επιπλέον κάτοικοι στην υψηλή περίοδο σύμφωνα με ένα λογικό σενάριο δείτε greenparosairport.eu ) και η δημιουργία δυνατότητας στέγασης γι αυτή την πρόσθετη εισροή επισκεπτών θα επηρεάσει ανεπανόρθωτα το οικοσύστημα, το τοπίο και την κοινωνική γεωγραφία που καθιστούν το νησί ελκυστικό προορισμό.

Όσο οι κάτοικοι που γειτνιάζουν με το αεροδρόμιο θα υποστούν άμεσες συνέπειες, τόσο οι συνέπειες θα επηρεάσουν πράγματι ολόκληρο το νησί. Η προτεινόμενη αυξημένη δραστηριότητα του αεροδρομίου είναι αντιπαραγωγική για όλους.

Πώς να δικαιολογηθεί μια δαπάνη άνω των 40 εκατομμυρίων ευρώ δημόσιου χρήματος (που προορίζεται για περιβαλλοντικές βελτιώσεις!) όταν πραγματοποιείται επέκταση του αεροδρομίου με σκοπό τον (τουλάχιστον) πενταπλασιασμό της ετήσιας χωρητικότητάς του; Αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται τη διαχείριση περίπου 70 καθημερινών πτήσεων και την αύξηση του πληθυσμού κατά τους καλοκαιρινούς μήνες κατά τουλάχιστον 28 000 άτομα. Όλα αυτά για την υποτιθέμενη, ικανοποίηση των πελατών «υψηλών προδιαγραφών»; Άραγε το δημόσιο χρήμα (που επαναλαμβάνουμε – προορίζεται δήθεν για περιβαλλοντικούς στόχους) θα πρέπει να εξυπηρετεί τους πιο προνομιούχους μεταξύ ημών; Αυτό είναι το όραμα των Αρχών της Πάρου και των υποστηρικτών του σχεδίου επέκτασης;

Συμφωνούμε ότι το αεροδρόμιο θα οδηγήσει σε επενδύσεις σε καταλύματα, υπηρεσίες, τροφοδοσία, εύρεση της δικαιολόγησής τους για την αυξημένη ζήτηση – αλλά σε ποιο τίμημα, με ποιες συνέπειες; 

Η ζητούμενη «πολυτέλεια», θα επιτυγχάνεται με ένα αεροδρόμιο υψηλής χωρητικότητας που θα προσελκύει μαζικό τουρισμό, υποβαθμίζοντας την ποιότητα και την ελκυστικότητα του νησιού.

Όπως επισημαίνεται από τα σχόλια των υποστηρικτών, η τρέχουσα ανάπτυξη των ακινήτων έχει  ήδη  επιτευχθεί χωρίς αυτή την επέκταση, η οποία είναι επομένως άχρηστη για το σκοπό αυτό.

Και ξανά, γιατί να επιδοτηθεί με δημόσια (περιβαλλοντικά) κεφάλαια την ανάπτυξη ενός ξενοδοχειακού κλάδου που στοχεύει σε πλούσιους πελάτες, που αδυνατεί  να δημιουργήσει μια ουσιαστική τοπική απόδοση και θέσεις εργασίας – εκτός των (κυρίως) εποχιακών και γενικά κακοπληρωμένων;  

Το θέμα του νερού λέγεται ότι είναι «υπό έλεγχο». Αμφισβητούμε ότι η ποσότητα του πόσιμου νερού θα παραμείνει επαρκής. Δεν είναι δυνατό να γίνει μεγαλύτερη υπερεκμετάλλευση απ’όση γίνεται σήμερα, διότι οι υδροφορείς θα μολυνθούν ανεπανόρθωτα από τη διείσδυση θαλασσινού νερού. Ένας στοιχειώδης υπολογισμός δείχνει ότι οι πιθανές πρόσθετες αφίξεις που προκληθούν από την επέκταση του αεροδρομίου, θα απαιτήσουν αύξηση της δυνατότητα αφαλάτωσης κατά περίπου 50% σε σύγκριση με την υπάρχουσα. Αυτό θα γίνει με αναμφισβήτητο περιβαλλοντικό κόστος. Τα κατάλοιπα προϊόντα της αφαλάτωσης, που ήδη ευθύνονται για την καταστροφή της χλωρίδας και της πανίδας στα ύδατα μπροστά από την Πάρο, θα επηρεάσουν δραματικά την ποιότητα όλων των παράκτιων υδάτων που είναι ένα από τα δυνατά πλεονεκτήματα της Πάρου.

Η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος λέγεται ότι είναι  εξασφαλισμένη. Εάν πράγματι η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στο νησί εξασφαλίζεται τώρα χάρη στη σύνδεση με την ηπειρωτική χώρα, μένει να επαληθευτεί ότι είναι αυτό ισχύει. Είναι γνωστό ότι η διανομή αυτής της ηλεκτρικής ενέργειας στο νησί σχεδιάζεται να αναθεωρηθεί πλήρως στο προσεχές μέλλον.

Το πρόβλημα των “λυμάτων” λέγεται ότι είναι υπό έλεγχο. Τα λύματα όμως που παράγονται από την αύξηση του τουρισμού, παράγονται κυρίως από μεμονωμένες κατοικίες εκτός πολεοδομικού ιστού, οι οποίες δεν είναι πιθανό να συνδεθούν με οποιοδήποτε αποχετευτικό σύστημα μεταφοράς λυμάτων σε κεντρικές μονάδες επεξεργασίας. Η ισχύουσα περιβαλλοντική και δημοτική νομοθεσία και πολιτική είναι εντελώς ελλιπείς από την άποψη αυτή. Δεν υπάρχει καμία υποχρέωση ατομικής ευθύνης για την διαχείριση των λυμάτων. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συμβεί με τα υπόγεια ύδατα εάν όλα τα σπίτια εκφορτώσουν τα μη επεξεργασμένα λύματα τους στους υδροφόρους ορίζοντες που χρησιμοποιούνται εντατικά για την παραγωγή πόσιμου νερού.

Όσο για την ιδέα της εφαρμογής άρδευσης από μονάδες επεξεργασίας λυμάτων – είναι ένας ευσεβής πόθος; Δεν υπάρχει κεντρική υποδομή άρδευσης. Σημείωση: οι τρέχουσες (βιώσιμες) τεχνολογίες επιτρέπουν την εκ νέου ποσιμοποίηση των επεξεργασμένων λυμάτων. Αυτές είναι, παρεμπιπτόντως, πλήρως επιδοτούμενες επενδύσεις.

Η κατάσταση των αποβλήτων λέγεται ότι είναι σχετικά ικανοποιητική. Σκεφτείτε ξανά: η κατάσταση είναι από περιβαλλοντική άποψη, εντελώς μεσαιωνική. 

Είναι ιδιαίτερα σοκαριστικό το γεγονός ότι οι δημοτικές αρχές διαιωνίζουν την ξεπερασμένη πρακτική της υγειονομικής ταφής αποβλήτων σαν αρνούμενοι ευρωπαϊκούς στόχους που έχει προσυπογράψει η Ελλάδα – συμπεριλαμβανομένης, ειδικότερα, της κατάργησης της υγειονομικής ταφής. Πολλές χώρες (από τις οποίες θα προέρχονταν κυρίως οι περισσότεροι εκλεκτοί πελάτες) έχουν ήδη απαγορεύσει την υγειονομική ταφή. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι πελάτες «υψηλών προδιαγραφών» θα είναι ενθουσιασμένοι με το γεγονός ότι θα περάσουν χρόνο σε ένα νησί όπου συσσωρεύονται τα απόβλητά του, παράγοντας μεθάνιο (ένα κιλό μεθανίου  που συμβάλλει 25 φορές περισσότερο στην υπερθέρμανση του πλανήτη σε σύγκριση ένα κιλό CO2) και άλλα αέρια, που παράγονται κατά την υγειονομική ταφή. Το τραγικό είναι ότι σε πολλά σημεία του νησιού, ακόμη και ολόκληρες κοιλάδες καταστρέφονται από την παράνομη ρίψη απορριμμάτων.

Είναι λυπηρό να διαπιστώνουμε την αυτάρεσκη ικανοποίηση ορισμένων με την τρέχουσα οργάνωση της διαχείρισης αποβλήτων. Είναι φανερό ότι εθελοτυφλούν μπροστά στην υποτροπιάζουσα αδυναμία συλλογής αποβλήτων κατά την τουριστική περίοδο, στην αδυναμία διεξαγωγής μιας πραγματικής επιλεκτικής συλλογής λόγω έλλειψης κάδων, στην ανυπαρξία εμπορευματικών πάρκων. Είναι πολλές οι ανακοινώσεις για ανακύκλωση, αλλά καμία πραγματική πολιτική παροχής κινήτρων για τη μείωση της παραγωγής αποβλήτων.

Θα θέλαμε όλοι πολύ να δούμε την απόδοση του Κέντρου Διαλογής που ανακοινώθηκε με υπερηφάνεια. Δυστυχώς, τα στοιχεία παραμένουν κρυμμένα. Για έναν λόγο. Είναι εντελώς αυτοσχέδιο και σχεδόν παράνομο (αν όχι εντελώς). Η κατασκευή μιας μονάδας επεξεργασίας βιοαποβλήτων μπορεί να είναι μια πρώτη συμβολή, αλλά δεν θα λύσει το πρόβλημα. Χρειάζεται περισσότερη δράση.

Το νησί και οι αρχές του αντιμετωπίζουν πολλές περιβαλλοντικές προκλήσεις, ήδη κρίσιμες στο τρέχον στάδιο. Πώς μπορεί κανείς να τολμήσει να υποδεχθεί περισσότερους επισκέπτες χωρίς να έχει διευθετήσει πρώτα τα προαναφερθέντα θέματα; 

Δεν θα ήταν πιο υπεύθυνο να χρησιμοποιήσουμε τα 40 εκατομμύρια ευρώ για να καλωσορίσουμε τους προνομιούχους ανθρώπους αυτού του κόσμου, να καταστήσουμε το νησί πρότυπο βιωσιμότητας και, στην πραγματικότητα, να το καταστήσουμε ελκυστικό με έναν αυθεντικά βιώσιμο τρόπο;

Διαβάσαμε πολλές λανθασμένες εκτιμήσεις αριθμών.  Οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί και ακριβείς όταν μιλάμε για αριθμούς. Η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) παραχωρεί τα δημοσιευμένα στατιστικά στοιχεία της για το αεροδρόμιο της Πάρου. Εκεί βλέπουμε τον αριθμό των 22 000 αφίξεων ανά μήνα ή τη σειρά των 700 αφίξεων ημερησίως τον Αύγουστο του 2019, κάτι που αποτελεί το ιστορικό μέγιστο (το οποίο μπορεί να έχει ξεπεραστεί φέτος – δεν έχουμε τα φετινά στοιχεία). Διαβάζουμε σε ορισμένες αναρτήσεις μια εκτίμηση άφιξης 1 500 ατόμων/ ημέρα, μπερδεύοντας τους επιβάτες που φθάνουν και φεύγουν, κάνοντας έτσι λανθασμένους υπολογισμούς, που χρησιμοποιούνται στην επιφανειακή συλλογιστική.

Μια πιο σοβαρή ανάλυση (σας προσκαλούμε να διαβάσετε περισσότερα για  www.greenparosairport.eu)  δείχνει ότι αν το εκτεταμένο αεροδρόμιο της Πάρου καταφέρει να προσελκύσει πτήσεις όπως η Μύκονος το 2019, η Πάρος και η Αντίπαρος θα αντιμετωπίσουν τα εξής:

• 500 000 επιπλέον πιθανές αφίξεις ετησίως σε σύγκριση με το 2018.
• Αυτό ισούται με περισσότερες από 4 000 000 διανυκτερεύσεις (το ΙΝΣΕΤΕ, Ινστιτούτο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, αναφέρει πως το 2018 η μέση τουριστική διαμονή στην Ελλάδα ήταν 8 διανυκτερεύσεις).
• Ο πληθυσμός του νησιού τον Ιούλιο και τον Αύγουστο (αύξηση κατά 21% των ετήσιων αφίξεων σε κάθε έναν από αυτούς τους μήνες) θα αυξηθεί κατά τουλάχιστον 28 000 άτομα.
• Το αποτέλεσμα θα είναι να δεχόμαστε περισσότερες από 70 πτήσεις την ημέρα κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών.

Το δικαίωμα των πολιτών να αντιταχθούν στο σχέδιο επέκτασης του αεροδρομίου αν δεν τους το αρνείται, πάντως τους το αμφισβητείται. Δυστυχώς, ισχύει το αντίθετο. Οι οι προαγωγοί του έργου θα έπρεπε να έχουν καλέσει το ενδιαφερόμενο κοινό να συζητήσει και να ακούσουν τις ανησυχίες του πριν υποβάλουν την αίτησή τους για άδεια. Δεν το έκαναν. Κρίμα γι’ αυτούς, όχι για τους έχοντες άλλη άποψη. Οι τελευταίοι ενεργούν σύμφωνα με τις διατάξεις του νομοθετικού και κανονιστικού πλαισίου, ασκώντας νόμιμα τα δικαιώματά τους. Το πλαίσιο αυτό προβλέπει, επίσης την εφαρμογή δεσμευτικών ευρωπαϊκών οδηγιών, και, μεταξύ άλλων, υποχρεώσεις των εργολάβων να διεξάγουν διαφανείς συζητήσεις και διαβουλεύσεις με το ενδιαφερόμενο κοινό, προκειμένου να εξετάσουν, στο βαθμό του δυνατού, τις ανησυχίες του. Πρέπει να είναι σαφές σε όλους ότι οι φορείς ανάπτυξης του έργου επέκτασης του αεροδρομίου έχουν δυστυχώς περιφρονήσει αυτούς τους κανόνες: επιφανειακές και (εν γνώσει τους αν όχι ερασιτεχνικά) ελλιπείς μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, την έλλειψη ενημέρωσης του κοινού και έλλειψη διαβούλευσης, για να αναφέρουμε μόνο μερικά. Σήμερα, η μόνη διέξοδος που έχουν οι όσοι διαφέρουν είναι να απευθυνθούν στις αρμόδιες ελληνικές και ευρωπαϊκές Αρχές, σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους και κανονισμούς, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, τα οποία θα αναγνωριστούν ή όχι. Αυτό είναι το  αδιαμφισβήτητο δικαίωμα του κάθε πολίτη και είναι απολύτως νόμιμο. Απειλές, συγκαλυμμένες και μη, «προειδοποιήσεις» προσπάθειες εκφοβισμού και αισχρά δημοσιεύματα διχάζουν και παραπέμπουν σε άλλες πολύ δυσάρεστες, σκοτεινές και επικίνδυνες εποχές του παρελθόντος.

Ας επανέλθουμε στη χρηματοδότηση του έργου. Θα χρηματοδοτηθεί κυρίως με ευρωπαϊκά κονδύλια που διατίθενται στην Ελλάδα για τη βελτίωση του περιβάλλοντος. Ωστόσο, δεν υπάρχει τρόπος να θεωρηθεί ότι το έργο επέκτασης του αεροδρομίου θα βελτιώσει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του στοχευμένου τουρισμού. Αντιθέτως, θα επηρεάσει ανεπανόρθωτα το τοπικό περιβάλλον και θα προκαλέσει – με την αυξημένη εναέρια κυκλοφορία – αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, κάτι που δεν είναι συμβατό με τις τρέχουσες και μελλοντικές δεσμευτικές περιοριστικές πολιτικές για την αεροπορία και την πρόληψη της υπερθέρμανσης του πλανήτη ούτε με τις δεσμεύσεις και την φιλοπεριβαλλοντική πολιτική του σημερινού Πρωθυπουργού.

Επιπλέον, βλέπουμε ότι η κυβέρνηση  σκοπεύει να ιδιωτικοποιήσει το αεροδρόμιο στο εγγύς μέλλον  (μαζί με άλλους 22 περιφερειακούς αερολιμένες)  και δεν φαίνεται να σχεδιάζει να επιστρέψει το κέρδος που θα αποκομίσει από την παραχώρηση του εκτεταμένου αεροδρομίου στη γενναιόδωρη Ευρώπη,  (ακούσιο)  χορηγό της επέκτασής του.

Όλα αυτά μας φαίνονται ως μία παράνομη χρήση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, η οποία η οποία δεν τιμά την Ελλάδα σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Τέλος, σημειώνουμε την τάση των χρηματοδοτών και των υποστηρικτών τους να θέλουν να τίθενται σε ισχύ και ότι εξοστρακιζόμαστε από δημόσιους εκπροσώπους, και ειδικότερα από τον Δήμαρχο και τον Γενικό Γραμματέα του Δημοτικού Συμβουλίου Πάρου, οι οποίοι μας χαρακτηρίζουν, μεταξύ άλλων, ως «εχθρούς της Πάρου». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα κάποιοι από εμάς να δεχτούν «προειδοποιήσεις», για να μην πω συγκαλυμμένες απειλές. Οι διάφορες διαδηλώσεις ορισμένων εκλεγμένων αντιπροσώπων και «δημοσιογράφων» δεν είναι παρά αισχρές εκκλήσεις για μίσος.

Καλούμε τους δημόσιους εκπροσώπους, και όλους τους υποστηρικτές της επέκτασης, ακόμη και αν διαφωνούν με τα επιχειρήματά μας, να αναγνωρίσουν δημοσίως τη νομιμότητα της δράσης μας και το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης των απόψεών μας. Τους καλούμε να υποβάλουν τα επιχειρήματά τους με (πλήρη διαφάνεια για το κοινό) στα όργανα που είναι υπεύθυνα για τη διαχείριση των καταγγελιών μας εάν επιθυμούν να ταχθούν εναντίον μας.

Προς το παρόν, λυπούμαστε που βλέπουμε αυτό το σύνολο επιχειρημάτων των όσων τάσσονται υπέρ της επέκτασης του αεροδρομίου να μην έχει καμία βάση, να αγνοεί σοβαρά την πραγματικότητα και να γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη στο καυτό ζήτημα της κλιματικής κρίσης και των κινδύνων που αυτή συνεπάγεται.

Ελπίζουμε ότι οι υποστηρικτές της επέκτασης έχουν τη (ειλικρινή) φιλοδοξία να διαφυλάξουν και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής, του φυσικού και του δομημένου περιβάλλοντος του νησιού.

Πουθενά όμως στις τοποθετήσεις των υποστηρικτών δεν εξετάζεται το πραγματικό ερώτημα. Τι πρέπει να κάνει η Πάρος, ώστε να ανταποκριθεί και να προλάβει τα αναπόφευκτα μέτρα μείωσης των εκπομπών που συμβάλλουν στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Δεν πρόκειται απλώς για την απάντηση σε εξωτερικές κυβερνητικές οδηγίες. Η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει ήδη επιπτώσεις και στο κλίμα της Πάρου (η ξηρασία των δύο τελευταίων ετών, οι πυρκαγιές κ.ά.), και αναμφίβολα θα το επηρεάσει ακόμη περισσότερο βραχυπρόθεσμα.

Τα καλά νέα είναι ότι οι αξιόπιστοι παράγοντες στον κλάδο των αερομεταφορών πρόκειται να λάβουν την αναγνώριση των ηλεκτρικών αεροσκαφών, συγκρίσιμων με το DASH και το ATR της Olympic Air και Sky Express που πετούν σε μεσαίες αποστάσεις, χωρίς εκπομπές, χωρίς θόρυβο, και με ασφάλεια προσγειώνονται και απογειώνονται από διαδρόμους κάτω των 1.000 μ.  Η Ίμπιζα, κάποτε ένα ονειρεμένο νησί, τώρα που εισέβαλε ο τουρισμός και μειώνεται η αξία, ζηλεύει τη γειτόνισσα Φορμμεντέρα, η οποία παλεύει ακούραστα για τη διατήρηση του περιβάλλοντος της και βλέπει την ελκυστικότητά της να αυξάνεται – αλλά χωρίς αεροδρόμιο! Η Νορβηγία, η Αυστρία, η Γαλλία έχουν απαγορεύσει (ισχύουν διαφορετικοί όροι και προγράμματα) εγχώριες  πτήσεις που καταναλώνουν κηροζίνη. Γιατί όχι η Πάρος, γιατί όχι η Ελλάδα;

Η Ίμπιζα, κάποτε ένα ονειρεμένο νησί, τώρα κατακλύζεται από τον τουρισμό και μειώνεται η αξία της, ζηλεύει τη γειτόνισσα Φορμεντέρα, η οποία αγωνίζεται για τη διατήρηση του περιβάλλοντος της και βλέπει την ελκυστικότητά της να αυξάνεται – αλλά χωρίς αεροδρόμιο. Η Κόστα Ρίκα έχει γίνει το παγκόσμιο σημείο αναφοράς για τον οικοτουρισμό και προσελκύει περισσότερους ταξιδιώτες, με μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία για τους ντόπιους από ποτέ. Γιατί να μη συμβεί κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα ή στην Πάρο.

Οι υποστηρικτές της παράτασης αμφισβητούν το δικαίωμά μας να αντιταχθούμε σε ένα σχέδιο που αποφασίστηκε «σε υψηλές θέσεις». Θεωρούμε αστικό μας καθήκον να χρησιμοποιήσουμε τα νόμιμα μέσα για να αποφύγουμε το ανεπανόρθωτο

Οι Αρχές, οι χρηματοδότες, οι σύμβουλοι και άλλοι έχοντες ενδιαφέρον, δυστυχώς κοιτούν πίσω σε παρωχημένα μοντέλα τουριστικής ανάπτυξης. Τους καλούμε να ενδιαφερθούν πραγματικά για την Πάρο του αύριο, για τη νέα γενιά, να ερευνήσουν, να ενημερωθούν, και να αποφασίσουν με την καρδιά στο νησί και όχι αλλού και με την ματιά στο μέλλον.

Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για ένα βιώσιμο μέλλον.

Ντιρκ Κόρβιεντ

---

Ο Dirk Cortvriend είναι μέλος της ομάδας “Αεροδρόμιο Πράσινης Πάρου” και των “Φίλων της Πάρου και Αντιπάρου”

Πηγές :
ΕΛΣΤΑΤ, ΣΕΤΕ, Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ), Υπουργείο Εσωτερικών, Πρόγραμμα «ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ», Δήμος Πάρου, ΔΕΥΑΠ και πολλά άλλα, δείτε τα έγγραφά μας