"Reflections of Origin" (Σκέψεις Προέλευσης) στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου

Μια πρόσκληση για τη σύνδεση της σύγχρονης εποχής με την αρχαία Ελλάδα

Η έκθεση «Σκέψεις Προέλευσης» διαρκεί επ ‘αόριστον. Το Αρχαιολογικό Μουσείο λειτουργεί όλο το χειμώνα, καθημερινά από τις 8:00 έως τις 15:00 εκτός από τη Δευτέρα. Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Ad Arma, Δημήτρης Χανιώτης, Ευγενία Κουμαντάρου, Απόστολος Φανακίδης, Κατερίνα Καλούδη, Jan Mulder, Gert van Oortmerssen, Αγγελική Βαξεβανίδου, Αποστόλης Ζολωτάκης (επιμελητής)

Η έκθεση “Reflections of Origin” (Σκέψεις Προέλευσης) στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πάρου στην Παροικιά συνδέει την αρχαία Ελλάδα με τη σύγχρονη εποχή. Ανάμεσα σε αρχαϊκούς κορμούς, κατακερματισμένα αγάλματα και μέρη κτιρίων και ναών, οι επισκέπτες βρίσκονται αντιμέτωποι με μια αφηρημένη ζωγραφική, ένα ελαφρύ γλυπτό ή ένα πορτρέτο. Τα έργα τέχνης είναι εγκατεστημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να συγχωνεύονται, να ανακατεύονται και να συνομιλούν με τα αρχαϊκά αξιοθέατα. Εκείνοι που γνωρίζουν το Μουσείο ή που πάντα ήθελαν να το επισκεφτούν, έχουν τώρα την ευκαιρία να βιώσουν το ξόρκι των απροσδόκητων συναντήσεων με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Η έξυπνη εγκατάσταση της σύγχρονης τέχνης στο Μουσείο, ένα από τα διαμάντια της Πάρου, είναι η ιδέα του Έλληνα καλλιτέχνη/επιμελητή Αποστόλης Ζολωτάκης, ιδρυτής και διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης «Orange Water», που έχει την τρίτη του έκδοση φέτος. Το πορτοκάλι είναι το εθνικό χρώμα της Ολλανδίας, όπου ζει ο Ζολωτάκης, το νερό συμβολίζει την Ελλάδα όπου γεννήθηκε. Το φεστιβάλ παρουσιάζει έργα από Έλληνες και Ολλανδούς καλλιτέχνες, συχνά σε αξιοσημείωτες τοποθεσίες όπως ένα ναυπηγείο, μια εκκλησία, ένα μουσείο- φέτος στην Πάρο, την Αθήνα, την Πάτρα, την Κόρινθο, την Κρήτη και τη Σαντορίνη. Επιδείχνει θάρρος ότι ο διευθυντής/αρχαιολόγος Γιάννος Κουράγιος και το διοικητικό συμβούλιο του Μουσείου συμφώνησαν με αυτή την καλλιτεχνική εισβολή στο γαλήνιο αρχαϊκό ιερό τους.

Σε ένα ηλιόλουστο Σάββατο το πρωί, το Σεπτέμβριο, βρίσκομαι στο Μουσείο με Έλληνα και Ολλανδό καλλιτέχνη που εργάζονται στην έκθεση: η Αγγελική Βαξεβανίδου και ο Jan Mulder. Και οι δύο έχουν ιστορία με την Πάρο. Η Αγγελική ήρθε να ζήσει εδώ μόνιμα πριν από 15 χρόνια το 2002. Αρχικά ένας γλύπτης, η έλλειψη στούντιο την έφερε να εργαστεί με μολύβι και κάρβουνο σε χαρτί, προσκολλημένο στους τοίχους του σπιτιού της, το οποίο συνέχισε με επιτυχία από τότε. Ο Jan Mulder έρχεται κάθε καλοκαίρι στην Πάρο από το 1994. Πριν να αποκτήσει το δικό του στούντιο στο κέντρο της Παροικιάς, γύριζε με μοτοσικλέτα, με sketchbooks και χρώματα ακουαρέλας. Ο εγκαταλελειμμένος φάρος στον Άγιο Φωκά ήταν ο χώρος εργασίας του. Εδώ ανάμειξε θαλασσινό νερό και χρώμα με το νότιο φως και τους ήχους της Πάρου.

Η Αγγελική μας οδηγεί στην αίθουσα όπου το εντυπωσιακό πορτραίτο της, «Μαριάννα», (κάρβουνο και μολύβι σε χαρτί, 2012) προσελκύει άμεση προσοχή ανάμεσα σε δύο ισχυρές γυναικείες φιγούρες γύρω της. Δεξιά, τα υπολείμματα ενός κολοσσιαίου αγάλματος μιας καθισμένης θεάς, πιθανώς της Άρτεμης (490-480 π.Χ.). Αριστερά, η μυστηριώδης Αθηνά (480-470 π.Χ.), ένα μαρμάρινο άγαλμα ύψους πάνω από 3 μέτρα, εκ των οποίων μόνο τα κομμάτια από το χαμηλότερο τμήμα έχουν επιζήσει τον χρόνο. Μπορείτε ακόμα να ζήσετε την έντονη κίνηση του φορέματος της, που πέφτει σε μια σειρά διακριτών κυμάτων. “Ήμουν ενθουσιασμένη που έλαβα την πρόσκληση να συμμετάσχω σε αυτή την έκθεση και το σκέφτηκα στο στούντιό μου στις Λεύκες.” Όταν ο Αποστόλης πρότεινε αυτό το σημείο για το πορτραίτο, ήμουν πολύ χαρούμενη. Ξεκινάει ένας διάλογος με αυτές τις δύο μορφές. Ως γυναίκα, αγαπώ αυτόν τον διάλογο, με κάνει να σκεφτώ τι αντιπροσωπεύει η γυναίκα, αυτό που είναι, και τον ρόλο που παίζει και που έπαιζε στην κοινωνία. Είναι επίσης αρκετά αντιπαραθετικό: σε κοιτάζει με τρόπο που εμπλέκεσαι. Το έργο αφορά την ταυτότητα και τι είναι να είσαι γυναίκα. Αυτή είναι η ιδέα μου για μια νεοελληνική γυναίκα “.

Αφού αφήσαμε τα λόγια του καλλιτέχνη να κατασταλάξουν και να πάρω μια στιγμή για περισυλλογή, συνεχίζω τον περίπατό μου μέσα από τις αίθουσες και το αίθριο όπου ο Αποστόλης Ζολωτάκης εγκατέστησε έργα του Jan Mulder. Εδώ η αφαίρεση μετατρέπεται με αρχαϊκή αισθητική. “Την περασμένη άνοιξη έδωσα στον Αποστόλη το κλειδί του στούντιό μου στην Παροικία, δεν είχα ιδέα τι θα επιλέξει και πώς θα το συνδυάσει με τα κομμάτια του Μουσείου και είμαι πολύ τιμημένος που αντιπροσωπεύομε με πέντε έργα”. Πλαισιωμένες από ό, τι έχει απομείνει από αρχαίους άνδρες και γυναίκες, οι αφηρημένες ζωγραφιές με άμορφα σχήματα, εκρηκτικές κινήσεις με τολμηρές χειρονομίες και ευαίσθητες δομές από χρώμα που στάζει, ενισχύονται χωρίς κόπο με την παροδικότητα, την προσωρινότητα, και τις έντονες κινήσεις και τη βίαιη ροΐ της ιστορίας. «Είμαι έκπληκτος πώς λειτουργεί αυτό», λέει ο Mulder. “Η δουλειά μου αφορά ποιήματα του Paul Celan, ο οποίος επέζησε από το ολοκαύτωμα και έγινε ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα. Ο πόλεμος είναι πανταχού παρών στο έργο του. Γεννήθηκα μετά τον πόλεμο. Η μακρόχρονη έμπνευση μου από τον Celan έρχεται περισσότερο από τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί τη γλώσσα. Έγραψε ένα όμορφο ποίημα αγάπης, “Corona”, μετά από το οποίο έκανα μια σειρά από έργα ζωγραφικής. Δύο «Corona’s» βρίσκονται στην έκθεση.

Τελειώσαμε την περιήγησή μας με έναν καφέ στην ταράτσα ενός κοντινού καφέ, ενώ μιλάμε για τον υπέροχο τρόπο που το πορτρέτο τους, τα έργα ζωγραφικής και τα άλλα έργα τέχνης έχουν μια πρόσθετη διάσταση στην αλληλεπίδραση με ίχνη χιλιάδων ετών πριν.

Στα έτη 2015 (Orange Water 1) και 2016 (Orange Water 2), το Orange Water Art Festival φιλοξένησε τη συμμετοχή 91 καλλιτεχνών σε 21 σημαντικούς χώρους τέχνης και μουσεία υπό την αιγίδα του ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού, Υπουργείου τουρισμού και της ολλανδικής πρεσβείας. Το 2017, η Orange Water 3 συνέχισε την πορεία της σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Συνδιοργανώθηκε στην Πάρο με την ΚΔΕΠΑΠ και πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη των κυριότερων χορηγών: τα Νέρα Σαμαριά, την ANEK Lines και το Blue Star.