Δήμητρα Σκανδάλη

Μεγάλωσα στην Αλυκή της Πάρου.

Αποφοίτησα από την σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 2010, το 2011 πήγα για μεταπτυχιακά στο Σαν Φρανσίσκο,

απ΄όπου αποφοίτησα το 2013 και κατοικώ έκτοτε τον περισσότερο καιρό. Το νησί και ο τρόπος με τον οποίο μεγάλωσα

είναι σταθερή έμπνευση για το έργο μου αλλά και την αντίληψή μου για τη ζωή.

Ζώντας μακριά, αναζητώ δρόμους σύνδεσης μεταξύ των δύο τόπων και των τρόπων τους. Αυτός ο διάλογος πιθανόν να είναι ένας διάλογος μεταξύ ανατολής και δύσης, ή ίσως ένας τρόπος σύνθεσης παράδοσης και νεωτερικότητας, ή έστω συναισθήματος και έννοιας. Τα υλικά μου αφορούν στο πώς νιώθω/αντιλαμβάνομαι το μέρος στο οποίο πατώ και μπορεί να είναι από τα πιο ευτελή, που όμως μεταφέρουν μια αίσθηση ευθραυστότητας, εφημερότητας και αστάθειας, που νομίζω χαρακτηρίζουν την εποχή που ζούμε. Οι μορφές που παίρνουν οι εγκαταστάσεις μου, παρότι εμπεριέχουν την αιώρηση, τη ρευστότητα και την ετεροτοπία (την απόσπαση/εκτοπισμό των υλικών από το φυσικό τους περιβάλλον ή χρήση), καταλήγουν σε συμπλέγματα, υποδηλώνοντας εν τέλει ότι όλα είναι αλληλένδετα και αλληλοεξαρτώμενα.

Με την έκθεση στο Κέντρο Τεχνών Αιγαίου, η πρώτη στην Πάρο αφότου έφυγα το 2011, θέλω να πω ένα ευχαριστώ στο νησί που με μεγάλωσε κ στην παραπάνω σχολή με την οποία ξεκίνησα το ταξίδι μου στην τέχνη (φέτος γιορτάζει τα 50 χρόνια της στο νησί). Είναι και ένας τρόπος να εκφράσω το πόσο η παράδοση κ το πλούσιο παρελθόν του τόπου μας έχουν υπάρξει πηγή έμπνευσης για μένα. Η θεματική και το όνομα που της έδωσα είναι τα «Δεσίματα» – τόσο συναισθηματικά όσο και κυριολεκτικά – γιατί όλο μου σχεδόν το έργο είναι αποτέλεσμα ένωσης πολλών κόμπων… Η εμπειρία μου στο εξωτερικό με όλες τις δυσκολίες και τις αγωνίες της επιβίωσης, συνοδεύεται από την αγάπη πολλών και την υποστήριξη της τέχνης μου από την ευρύτερη καλλιτεχνική κοινότητα του Σαν Φρανσίσκο. Η «όσμωση» και συναναστροφή μου με ανθρώπους απ΄όλη την υφήλιο αντανακλώνται στην επιλογή των υλικών που χρησιμοποιώ π.χ. τα φύκια που βρίσκω στις ακτές του Ειρηνικού ωκεανού και με οδηγούν σε κατευθύνσεις που ποτέ δεν φανταζόμουν – ταυτόχρονα όμως φέρνοντάς με κοντά στον εαυτό μου και στις ρίζες μου παρά την απόσταση.