Στον απόηχο της νέας γιορτής “Καπετανέϊκα

Σκληρό πράγμα ο θάνατος… Καίει τη ζωή, την εξαφανίζει…
όμως, αν αυτό που κάηκε ήταν υγιές και δυνατό, γίνεται πρόσφορο έδαφος που θα γεννηθούν, θα φυτρώσουν και θα καρπίσουν ιδέες, εμπνεύσεις, έργα,
σχέσεις… Θα μεταμορφωθεί ο θάνατος σε μια νέα ζωή, όμορφη παλλόμενη, δυναμική… Αν ο θάνατος γίνει έμπνευση ζωής, μάλλον κάποιος έχει ολοκληρώσει την πορεία του σε αυτό το πλανήτη επιτυχημένα… Μάλλον ζύγιασε τα πανιά της ζωή καλά, έφτιαξε ένα σκαρί όμορφο, δυναμικό μα πάνω από όλα στέρεο, και το οδήγησε ως επιδέξιος καπετάνιος σε μια διαδρομή που είχε απ’ όλα… Από ότι έμαθα η αγάπη, το μεράκι, η σύνδεση με ό,τι κάνεις και όποιον το κάνεις είναι καλά συστατικά για το ταξίδι… Αν αφήσεις και για κληρονομία τους σπόρους του πάθους σου να φυτρώσουν και να γίνουν μεγάλα δέντρα ζωής και γνώσεις, με ρίζες στη παράδοση, κλαδιά στο μέλλον και κορμό στη καρδία… Τότε ίσως είχες πιάσει το νόημα της ζωής.

Αγάπη, σύνδεση, ένωση, ανιδιοτέλεια, δημιουργία, συνεργασία, έμπνευση, φύση, θάλασσα, πνεύμα, φιλοσοφία, ζωή, έρωτας. Αυτή η γιορτή ήταν το πρώτο μεγάλο γέννημα αυτής της απώλειας…

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους εσάς που εμπνευστήκατε από τη ζωή, το έργο και τη σχέση με αυτόν τον Άνθρωπο και δημιουργήσατε τα «Καπετανέικα» αυτή την υπέροχη ευκαιρία να μάθουμε όλοι για την ναυτοσύνη, τη δημιουργία, την αγάπη και πώς όλα αυτά ανταμώνουν στη ζωή.
Fokianou Eleni, Van Kurtellen και τόσοι άλλοι…
Εμπνευστής και δάσκαλος Κώστας Γουζέλης.