Οι θεατρικές ομάδες στην Πάρο

Μαρία Αρκουλή – Βαρριά
Αποσπάσματα από την εισήγηση στην εκδήλωση
των «Φίλων της Πάρου», 08/08/2016

Κάποτε, πριν χρόνια, όταν ήμουν μαθήτρια, για 8 περίπου μήνες διδασκόμαστε την Αντιγόνη. Ώρες ατελείωτες αναλωνόμαστε στη γραμματική και στο συντακτικό σε λάθος κείμενο.
Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι κανείς μας τότε δεν κατάλαβε ότι περί θεατρικού κειμένου επρόκειτο, παρ΄ ότι ο εκλεκτός κατά τα άλλα φιλόλογος αγωνιζόταν να μας μυήσει στο συντακτικό, εμείς κουρασμένοι και καταϊδρωμένοι, μισήσαμε το δάσκαλο, ο δάσκαλος εμάς και όλοι μαζί το Σοφοκλή. Έτσι γινόταν τότε.
Όμως τα πράγματα άλλαξαν.
(…) Αλήθεια σκεφτήκατε ότι το θέατρο είναι ζωή και η ζωή είναι θέατρο; Η ζωή όλων μας είναι ένα δρώμενο, μια θεατρική πράξη που εμείς συμμετέχουμε άλλοτε ως πρωταγωνιστές, άλλοτε ως κομπάρσοι κι άλλοτε ως θεατές,
συνειδητά ή ανεπίγνωστα.
Το θέατρο ήταν και είναι μέρος της ζωής των Παριανών. Στο πρόσφατο παρελθόν, ο Βασίλης Αργυρόπουλος, θιασάρχης και ηθοποιός, ο Ξενοφών Αργυρόπουλος και άλλοι, ήταν γνωστοί Παριανοί ηθοποιοί, που διέπρεψαν στις σκηνές της Αθήνας. Κατά τον επίσης σπουδαίο Γιάγκο Αργυρόπουλο οι παριανοί είναι τύποι συναισθηματικοί με μίαν ανάλαφρη χάρη. Είχαν και έχουν την αίσθηση του κωμικού που εκδηλώνεται με αθώα πειράγματα μεταξύ τους, στις πλατείες, στους καφενέδες, στις γειτονιές και στις βεγγέρες. Η κωμωδία, ειδικά προσφιλές είδος θεάτρου, διακωμωδεί χαρακτήρες, ασκεί κριτική και σατιρίζει καυστικά τους πάντες και τα πάντα.
(…) Η πορεία του ερασιτεχνικού θεάτρου στην σύγχρονη Πάρο είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Στα χρόνια της δικτατορίας δεν υπήρχε δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης, άρα ούτε και θεάτρου. Το μόνο που είχαμε τότε ήταν κάποιες επετειακές σχολικές παραστάσεις. Όμως από την μεταπολίτευση και εδώ, σ΄όλη την Ελληνική Επαρχία δημιουργούνται πολιτιστικοί σύλλογοι και ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες. Το θέατρο πλέον αποκτά ουσιαστική οντότητα στα πολιτιστικά δρώμενα της περιφέρειας.
Το 1976 ιδρύεται στην Πάρο ο ΜΕΑΣ Αρχίλοχος που εκτός πολλών άλλων αρχίζει κουκλοθέατρο και θέατρο σκιών με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Το 1978 ιδρύεται ο Κυκλαδικός Θίασος από τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Σύρου,
ο οποίος θα ανεβάζει παραστάσεις και θα περιοδεύει σε όλα σχεδόν τα νησιά
των Κυκλάδων.
Από τα ξεκίνημα της δεκαετίας του 80 δραστηριοποιούνται στο θέατρο τα σχολεία της Πάρου και από τα μέσα της δεκαετίας δημιουργούνται ερασιτεχνικοί θίασοι στην Παροικιά, στη Νάουσα και τα περισσότερα χωριά της Πάρου.
(…)Το κοινό στην αρχή ήταν μικρό. Φίλοι, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες των ηθοποιών. Όμως σιγά-σιγά, το θέατρο στην Πάρο, είτε μαθητικό, είτε των ενηλίκων επιβάλλεται με την ποιότητά του, βγάζει φήμη και μαζεύει κόσμο πολύ.

Από τη δεκαετία το 90 και εδώ έχουμε πλέον αρκετούς θιάσους μαθητικούς και ενηλίκων σ’ όλη την Πάρο και Αντίπαρο. Αν ρωτήσεις αυτούς που συμμετείχαν
σ’ αυτές τις προσπάθειες θα σου πουν ότι το θέατρο τους βοήθησε να εκφράσουν την καλλιτεχνική τους διάθεση και να ψυχαγωγηθούν. Τα παιδιά γίνονται μεγάλοι και οι μεγάλοι παιδιά και όλοι παίζουν με την ψυχή τους.
Δειλά- δειλά ακουμπά ο ένας τον άλλο, μεταμορφώνονται προσπαθώντας να ακούσει ο ένας τη φωνή του άλλου, του διαφορετικού, του άγνωστου
ή και εχθρού, του μέχρι χθες ξένου. Το θέατρο χτίζει γέφυρες και μ’ αυτές γεφυρώνει τις αντιθέσεις των ανθρώπων.

Ευχαριστούμε, λοιπόν, όλους τους Παριανούς Θιάσους, που απόψε ο Σύλλογος Φίλων της Πάρου τιμά και βραβεύει. Τους ευχόμαστε να έχουν τη δύναμη να συνεχίσουν. Το έργο τους είναι σημαντικό για το νησί μας.

Maria Arkouli – Varia