Βραδιά μνήμης

Βραδιά μνήμης 7 Αυγούστου 2017, 9 το βράδυ….. και με μία πανσέληνο που τραγουδούν οι ποιητές…..

Βραδιά που διαλέξαμε να αφιερώσουμε στη μνήμη της Ευδοκίας Παπουλή. Θερμοκρασία γλυκιά στον αύλιο χώρο του παλιού σχολείου, που σήμερα ξανανιωμένο και διευρυμένο στεγάζει το γλυπτικό έργο του Νίκου Περαντίνου. Αυτό το καλαίσθητο μουσείο που δημιουργήθηκε με πολύ κόπο και επιμονή, που κοσμεί σήμερα όχι μόνο την γενέτειρα του γλύπτη αλλά και ολόκληρη την Πάρο, αυτό υπήρξε το βασικό έργο των τελευταίων χρόνων της ζωής της.

Μαζευτήκαμε λοιπόν πρώτη φορά μετά το θάνατο της, μαθητές της, γνώριμοι, παλιοί φίλοι, συνεργάτες της και κοινό απ’ ολόκληρο το νησί για να τιμήσουμε, μέσα σε μία φορτισμένη με συγκίνηση ατμόσφαιρα, αυτή την γυναίκα, την πε-φωτισμένη, που έφυγε από τη ζωή στις 12 Σεπτεμβρίου του 2015.

Βέρα κυκλαδίτισσα η Ευδοκία, από Συριανό πατέρα και μητέρα μυκονιάτισσα, γεννήθηκε και έζησε στον Πειραιά ως το τέλος της ζωής της, στον δήμο του οποί-ου προσέφερε τις υπηρεσίες της στον τομέα του πολιτισμού.

Έτσι ο Πειραιάς διαθέτει δύο μουσεία, δημιουργήματά της αυτό του Πάνου Αραβαντινού που στεγάζει μακέτες σκηνικών θεάτρου και κοστούμια, και η γλυπτοθήκη Καστριώτη, που συγκεντρώνει το έργο του ομώνυμου καλλιτέχνη.

Πρέπει να αναφέρουμε εδώ και ένα άλλο σημαντικό έργο της, την Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά, που στεγάζεται στο ωραίο νεοκλασικό κτίριο του Παλαιού Ταχυδρομείου.

Αυτή η βραδιά μνήμης που εντάχθηκε στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του καλο-καιριού στο νησί, οργανώθηκε από το «σωματείο των φίλων του Νίκου Περαντινού» σε συνεργασία με την ΚΔΕΠΑΠ και τον Δήμο Πάρου. Το πρόγραμμα παρουσίασε η κυρία Κατερίνα Ραγκούση από το Μουσείο Περαντινού, και χαιρέτησαν ο κύριος Θ. Μαρινόπουλος, πρόεδρος της ΚΔΕΠΑΠ και η κυρία Παπαντωνίου εκ μέρους των κατοίκων της Μάρπισσας.

Ο κύριος Νίκος Πούλιος, πρώην πρό-εδρος του Συλλόγου Μαρπισσαίων, επιφανής πολίτης της Πάρου και ο άνθρωπος που έζησε από κοντά τη δημιουργία αυτού του καθ’ όλα σύγχρονου μουσείου, άνοιξε τη βραδιά σαν κύριος μάρτυρας αυτής της εποχής των αρχών του ’90. Προσωπικός φίλος του Περαντινού, γνωστός επιστήμων και φιλότεχνος έπαιξε καθοριστικό ρόλο σαν συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον γλύπτη και τη γενέτειρά του. Έτσι ξετυλίχτηκε από κοινού το χρονικό της θεμελίωσης και της πραγμάτωσης αυτής της ιδέας που ξεκίνησε από αυτόν, αγαπήθηκε από τον Περαντινό και υλοποιήθηκε από την Ευδοκία Παπουλή.

Η Βάσω Γκιώνη Ζησιμόπουλου, μαθήτρια και φίλη της Ευδοκίας και άτομο που την έζησε από κοντά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, παίρνοντας μέρος στα οράματά της και συζητώντας τα σχέδιά της εκείνα που δυστυχώς δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει, πήρε στη συνέχεια τον λόγο. Μίλησε για τα νεανικά χρόνια και ανέπτυξε τη ζωή, τη δράση και το έργο της δημιουργού – Ευδοκίας, της δασκάλας – Ευδοκίας και του ανθρώπου της προσφοράς. Η ομιλία της συνοδεύτηκε από προβολή φωτογραφιών από όλα τα στάδια της πλούσιας καλλιτεχνικά ζωής της, όπως επίσης και της οικογενειακής της ζωής, αφού αξιώθηκε να αποκτήσει δύο υπέροχους γιους και από εκείνους, εγγόνια.

Με την ευκαιρία αυτής της εκδήλωσης αγάπης και μνήμης, έγινε και η παρουσίαση ημερολογίου του 2018 με τίτλο «οδοιπορικό στις όχθες του Ηριδανού» που επιμελήθηκε η Βάσω Γκιώνη. Περιλαμβάνει δεκατέσσερις υδατογραφίες της Παπουλή με θέμα τον Κεραμεικό, που βρίσκονται σε ιδιωτική συλλογή.Η βραδιά έκλεισε με μουσική, με δύο αξιόλογους καλλιτέχνες, την Μαρούλα Κασκαβέλλη, πρώτο βραβείο του Εθνικού Ωδείου Αθηνών στο έντεχνο τραγούδι, που η Ευδοκία αγαπούσε ιδιαίτερα και τον πιανίστα Βασίλη Γεωργόπουλο με ρεπερτόριο που βασίστηκε στα αγαπημένα της τραγούδια.

Αφού λοιπόν αναφερθήκαμε σε ότι υπήρξε και ότι μας έδωσε αυτή η σπάνια γυναίκα της Τέχνης, μας έμεινε μόνο να πούμε ότι η Ευδοκία Παππούλη έχει πλέον συνδεθεί διαχρονικά με την Πάρο, που μετά τα δυο νησιά της καταγωγής της, έγινε το νησί της καρδιάς της.